Niemowlę leżące w ubogim żłóbku: oto Boży znak. Mijają wieki i tysiąclecia, ale znak pozostaje i przemawia również do nas, mężczyzn i kobiet trzeciego tysiąclecia. Jest to znak nadziei dla całej rodziny ludzkiej; znak pokoju dla tych, którzy cierpią z powodu wszelkiego rodzaju konfliktów; znak wolności dla biednych i uciśnionych; znak miłosierdzia dla tych, którzy zamknięci są w błędnym kole grzechu; znak miłości i pocieszenia dla każdego, kto czuje się samotny i opuszczony. Jest to znak mały i delikatny, skromny i milczący, ale bogaty w moc Boga, który z miłości stał się człowiekiem. Św. Jan Paweł II Jasnego odczytania Bożego znaku, którym jest maleńki Jezus leżący w żłobie. Nadziei. Pokoju. Wolności. Miłosierdzia. Miłości i pocieszenia. Otwarcia się na moc Boga, który z miłości stał się człowiekiem. Życzą odpowiedzialni za Fundację.

Sługa Boża Urszula Benincasa (1547‑1618), założycielka Zgromadzenia Oblatek Niepokalanego Poczęcia NMP, w święto Ofiarowania Pańskiego 1617 roku w Neapolu we Włoszech miała widzenie Matki Bożej. Maryja, ubrana w białą szatę, na którą była narzucona druga szata koloru niebieskiego, trzymała w ramionach Dziecię Jezus. Wokół niej było wiele osób podobnie ubranych. Matka Boża powiedziała: - Przestań płakać, Urszulo, i zamień swe westchnienia na radość serdeczną; słuchaj uważnie, co ci powie Jezus, którego trzymam na swym łonie. Jezus kazał Urszuli założyć klasztor, w którym zakonnice miały żyć w odosobnieniu, ubrane tak samo jak Najświętsza Panna. Obiecał specjalne łaski i wiele duchowych darów tym, które będą gorliwie prowadzić życie zakonne. Urszula prosiła Chrystusa, aby udzielił tych łask również osobom świeckim mającym szczególne nabożeństwo do Niepokalanego Poczęcia, zachowującym czystość zgodnie ze swym stanem i które będą nosiły mały, niebieski szkaplerz. Jezus wysłuchał tej prośby. Urszula w widzeniu zobaczyła mnóstwo aniołów rozdających niebieskie szkaplerze po całej ziemi. Praktyka noszenia niebieskiego szkaplerza, sporządzonego według widzenia, zaczęła się szybko rozszerzać. W 1671 roku papieża Klemensa X nadał odpusty i przywileje niebieskiemu szkaplerzowi, a rozszerzył je Klemens XI w 1710 roku. W 1856 roku papież Pius IX wydał dekret, na mocy którego noszący szkaplerz mogli zyskiwać odpusty zupełne gdziekolwiek i kiedykolwiek pod warunkiem bycia w stanie łaski uświecającej, jeśli odmówią 6 Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu w intencjach Ojca świętego. Niebieski Szkaplerz, zwany też Szkaplerzem Teatynów, nosił bł. ks. Bronisław Markiewicz (1842-1912), wielki apostoł trzeźwości, założyciel Michalitów. Założył go będąc klerykiem, a później z pomocą swojego brata Władysława, adwokata, uzyskał władzę nakładania go. Bł. Bronisław w jedynym ze swoich listów tak o tym pisał: „Obaj mieliśmy wielkie nabożeństwo do Niepokalanego Poczęcia. Gdy Władysław w r. 1867 był we Włoszech, wyrobił mi z własnego popędu w Rzymie przywilej wkładania szkaplerza Niepokalanego Poczęcia”. Na podstawie: https://padrimariani.org/niebieski-szkaplerz/ Ks. B. Markiewicz „Zapiski dotyczące życia wewnętrznego”, Kraków 1980

Tekst pochodzi z książki "Serce Niepokalanej schronieniem i drogą" O. Oskara J. Puszkiewicza OFM.

Prośba i zachęta Przewodniczącego Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych do podjęcia umartwienia i modlitwy w intencji otrzeźwienia naszych braci i sióstr

Ks. Karol Antoniewicz, jezuita, zmarł w wieku 45 lat podczas epidemii cholery w Wielkopolsce w 1852 roku. Do końca pomagał chorym, udzielał sakramentów. Jego życie naznaczone było dramatycznymi przeżyciami i wielkim cierpieniem. Przed wstąpieniem do zakonu pochował pięcioro dzieci i żonę. Ten z wykształcenia prawnik miał wielki talent literacki. Pisał opowiadania, listy i poezje. Jest autorem popularnych pieśni religijnych: Biedny, kto Ciebie; Chwalcie, łąki umajone; Do Betlejemu pełni radości; Nazareński śliczny kwiecie; Nie opuszczaj nas; O, Józefie uwielbiony; O Maryjo, przyjm w ofierze; Panie, w ofierze Tobie dzisiaj składam i wielu innych.

Portal wpolityce.pl przypomniał ostatnio historię z końca XX wieku. Otóż w listopadzie 1993 roku wszystkie media w Stanach Zjednoczonych prześcigały się w informacjach na temat arcybiskupa Chicago Josepha Bernardina. Stał się on pierwszym w historii Kościoła kardynałem oskarżonym publicznie o wykorzystanie seksualne kleryka w seminarium.  Oskarżycielem był 34-letni chory na AIDS homoseksualista Steven Cook z Filadelfii. Twierdził on, że został zgwałcony przez Bernardina, gdy ten był biskupem w Cincinnati. Od tej chwili zaczęła się nagonka medialna na arcybiskupa. Urządzano demonstracje przeciwko niemu. Rozprawę przed sądem w Cincinnati relacjonowało wiele mediów aż do 28 lutego 1994 roku, kiedy Steven Cook oficjalnie wycofał zarzuty. Później przyznał się do kłamstwa, którego motywem było wymuszenie na archidiecezji Chicago odszkodowania w wysokości 10 milionów dolarów. Kardynał wybaczył oszczercy. Odwiedzał później chorego Cooka, a przed śmiercią we wrześniu 1995 roku wyspowiadał go i udzielił rozgrzeszenia. Kilka dni później celebrował jego Mszę pogrzebową. Sam kardynał ciężko przeżył te oskarżenia. Zachorował i zmarł w listopadzie 1996 roku w wieku 68 lat.

Tegoroczna Jesienna Sesja Apostolstwa Trzeźwości odbyła się 9 listopada w formule online. Wzięło w niej udział 37 osób – Przewodniczący Bp Tadeusz Bronakowski, członkowie – w tym bp Krzysztof Włodarczyk i konsultorzy Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych, diecezjalni duszpasterze i zakonni referenci trzeźwości, a także osoby świeckie zaangażowane w działalność trzeźwościową.

Internetowe spotkanie w ramach Jesiennej Sesji Diecezjalnych Duszpasterzy Trzeźwości, Zakonnych Referentów Trzeźwości i Apostołów Trzeźwości odbędzie się 9 listopada 2020 r. o godz. 19.30.

Tekst pochodzi z książki dra Patricka Theilliera pt. „Za progiem śmierci. O tych, którzy widzieli zaświaty” (Wydawnictwo Esprit 2017, s. 30-31). Autor jest lekarzem medycyny, który zajmuje się badaniem cudów pod kątem naukowym. Pracuje w Biurze Medycznym przy Sanktuarium w Lourdes.