Kiedyś sport był wyłączną domeną mężczyzn. Na fali równouprawnienia sport zawodowy kobiet stał się faktem. Teraz właściwie prawie już nie ma dyscyplin, w których kobiety by nie startowały. Niestety. Kariera sportowa dla wielu z nich staje się ważniejsza niż życie poczętego dziecka. Badanie, dotyczące aborcji w świecie brytyjskiego sportu, pokazało, że ponad cztery proc. z 537 respondentek ankiety BBC dokonało aborcji, ponieważ urodzenie dziecka negatywnie wpłynęłoby na ich karierę. Oto, co napisała jedna ze sportsmenek: „To była bardzo łatwa decyzja. Dzień po operacji wygrałam wyścig. Wcale tego nie żałuję. Po prostu poszłam i załatwiłam to, a potem kontynuowałam swoją karierę tak, jakby nic się nie stało”. Ufam jednak, że nie wszystkie panie, tak lekko sobie podchodzą do morderstwa… Warto też przypomnieć wypowiedź amerykańskiej mistrzyni olimpijskiej Sanyi Richards-Ross: „Aborcję miała każda kobieta uprawiająca lekkoatletykę, którą znała, ale była to sprawa, o której się nie rozmawiało”. Smutne to, jak równouprawnienie źle pojęte niszczy nie tylko kobiety, ale uderza w samo sedno istnienia i miłości – w dziecko. Na podstawie: https://www.vaticannews.va/pl/swiat/news/2020-09/anglia-sport-aborcja-dla-kariery.html

W 2019 roku w szpitalach przeprowadzono 1116 zabiegów przerwania ciąży, w zdecydowanej większości z powodu upośledzenia lub choroby płodu - poinformowało Ministerstwo Zdrowia. Najwięcej aborcji wykonano na Mazowszu, a kolejny rok z rzędu żadnego zabiegu nie było na Podkarpaciu. Czy pamiętamy, że życie ludzkie jest święte i nienaruszalne? Że aborcja jest zabójstwem najbardziej okrutnym, bo dokonywane ono jest na bezbronnym dziecku przez osoby, które powołane są, aby bezwzględnie je chronić i kochać? „Matka ma prawo do swego ciała, ale nie ma prawa do poczętego dziecięcia, bo ono jest własnością Boga i narodu” – kardynał Stefan Wyszyński.

Homilia Bpa Józefa Zawitkowskiego, wygłoszona w Bazylice Świętego Krzyża w Warszawie, w niedzielę 16 sierpnia 2020 roku.

29 lipca 1941 roku, obóz zagłady Auschwitz-Birkenau. Po ucieczce jednego z więźniów, komendant obozu Karl Fritsch skazał dziesięć osób na śmierć w bunkrze głodowym, w podziemiach bloku 11, tzw. bloku śmierci. Wyrok usłyszał między innymi Franciszek Gajowniczek, polski żołnierz, sierżant Wojska Polskiego II RP. Przerażony westchnął, że żal mu żony i dzieci. Wtedy ojciec Maksymilian Kolbe, franciszkanin, wystąpił z szeregu i powiedział, że chce pójść na śmierć za jednego z wybranych. Zaskoczonemu hitlerowcowi wyjaśnił: - Mam już blisko pięćdziesiąt lat, życie moje przeżyłem, a ten ma życie przed sobą. Ma żonę i dzieci. Chcę innym dodać odwagi do życia. Ojciec Maksymilian zmarł 14 sierpnia 1941 roku, dobity zastrzykiem fenolu, jako ostatni z więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym.

W poniedziałek 27 lipca 2020 roku miało miejsce niezwykłe wydarzenie – akt poświęcenia figury Matki Bożej z Góry Przymierza. Figura zostanie umieszczona w Grocie, budowanej przez o. Oskara, franciszkanina (w Brennej Leśnicy na stoku Orłowa), w miejscu, gdzie będą odbywać się rekolekcje i warsztaty dla osób wybierających drogę trzeźwości i porzucających nałogi.

Apel Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych na sierpień – miesiąc abstynencji 2020 Do odczytania w XVII Niedzielę Zwykłą, 26 lipca 2020 r.

„Do kogo się przyłączysz, Tego istotę wchłoniesz; Do Boga – staniesz się Bogiem, Do diabła – diabłem będziesz.”

Anioły pełne dobroci  to modlitewna inicjatywa organizowana od 2019 r. przez dzieci i młodzież z  Parafii pw. św. Mikołaja w Lubzinie. Jest to jedna z form realizacji Narodowego Programu Trzeźwości polegająca na ożywieniu działań na rzecz trzeźwości na terenie każdej parafii i niesieniu realnej pomocy dzieciom i młodzieży, które znajdują się w trudnej sytuacji życiowej.