„Dziś, w tym dniu uroczystym, rozbrzmiewa na nowo życzenie Chrystusa: Pokój wam! Pokój ludziom na całym świecie! Chrystus prawdziwie zmartwychwstał i przynosi wszystkim pokój! Oto «dobra nowina» Wielkiej Nocy. Nastał nowy dzień, «który Pan uczynił».  Dzień, który w uwielbionym ciele Zmartwychwstałego przywraca zranionemu grzechem światu jego pierwotne piękno, promieniujące nowym blaskiem” (św. Jan Paweł II). Niech Zmartwychwstały Chrystus obdarzy Was, Drodzy Przyjaciele, swoim pokojem, który tylko On dać może. Niech Jego światło rozświetli każdy mrok i da nadzieję, która zawieść nie może. Życzy Zarząd Fundacji

Opracowano na podstawie książki ks. dra Emila Szramka „Ks. Jan Kapica. Życiorys. A zarazem fragment z historii Górnego Śląska”, Katowice 1931, s. 18-30. W 1898 roku ks. Jan Kapica (1866-1930), wielki apostoł trzeźwości, objął parafię św. Marii Magdaleny w Tychach. Oprócz gorliwej pracy duszpasterskiej poświęcał swój czas na obserwację stosunków parafialnych i pogłębianie wiedzy, w tym intensywne studium ekonomii społecznej. Ze względu na działalność browarów tyskich, interesowała go szczególnie kwestia alkoholowa i sposoby jej rozwiązania. Inspiracją do poważnego zajęcia się problemem nietrzeźwości w parafii i na całym Górnym Śląsku było wydarzenie z początków jego posługi jako proboszcza. Pewnego razy zawołano go do ciężko chorej młodej kobiety mieszkającej w pobliżu karczmy, w której akurat odbywało się wesele. Gdy wszedł do izby, chora zapytała, czy słyszy muzykę weselną. Gdy potwierdził, powiedziała: „Rok temu i mnie grała muzyka, a ja byłam taka szczęśliwa…”. Po chwili wskazała na ślubny wianek, który wisiał za szkłem na ścianie i dodała: „Wtedy ten wianek był świeży i zielony, teraz jest zwiędły, suchy. Razem z nim zwiędło moje szczęście, bo mój mąż pije. Z tego powodu choruję i umrę. Z tego powodu to dziecię, które śpi w kołysce, będzie nieszczęśliwe”. Serce ks. Kapicy wypełnił żal nad umierającą i nad rozpitym ludem. Powtórzył słowa Zbawiciela: „Żal mi tego ludu…” i postanowił wypowiedzieć walkę pijaństwu. Sam stał się dobrowolnym abstynentem i tej decyzji był wierny aż do śmierci. Małgorzata Sojka

Wszyscy mogą znaleźć w św. Józefie, mężu, który przechodzi niezauważony, człowieku codziennej obecności, dyskretnej i ukrytej, orędownika, pomocnika i przewodnika w chwilach trudnych (papież Franciszek, Patris cordae).

Dnia 22 lutego 2021 o godz. 19.30 rozpoczęła się Wiosenna Sesja Apostolstwa Trzeźwości w formule online. Jej tematem był temat roku: „Trzeźwością pokonywać kryzys”. W spotkaniu uczestniczyli liczni członkowie Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych pod przewodnictwem Bpa Tadeusza Bronakowskiego. Obecni byli również Abp Adam Szal, Metropolita Przemyski i Bp Krzysztof Włodarczyk, Biskup pomocniczy diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Wśród około 60 uczestników byli między innymi Diecezjalni Duszpasterze Trzeźwości, Zakonni Referenci Trzeźwości, przedstawiciele organizacji pozarządowych, wspólnot abstynenckich i trzeźwościowych, przedstawiciele Ministerstwa Edukacji i Nauki, parlamentarzyści i samorządowcy. Sesję rozpoczęto wspólną modlitwą, którą poprowadził Abp Adam Szal. Wszystkich uczestników przywitał Przewodniczący Zespołu KEP ds. ATiOU Bp Tadeusz Bronakowski. Zachęcił, aby zastanowić się, co jeszcze możemy uczynić, aby poprawić trudną sytuację w naszej Ojczyźnie, w Kościele. Prosił również, by podzielić się dobrymi praktykami, które warto powielać w swoich środowiskach. Prelekcja ks. dra Marka Dziewieckiego nawiązywała do tematu roku. Przedstawił panoramę problemów trzeźwościowych w naszej Ojczyźnie i pożądane sposoby ich pokonywania. Zwrócił też uwagę, że Zespół Apostolstwa Trzeźwości działa nie tylko środkami przyrodzonymi, ale przede wszystkim środkami nadprzyrodzonymi (modlitwa, sakramenty, inne praktyki pobożne). Następnie miała miejsce dyskusja, a przede wszystkim osobiste refleksje i propozycje uczestników spotkania dotyczące różnych działań trzeźwościowych. Około godziny 22.00 Bp Bronakowski podsumował spotkanie, a Bp Włodarczyk zakończył je modlitwą.

Wszystkie cytaty pochodzą z „Zapisków dotyczących życia wewnętrznego” bł. ks. Bronisława Markiewicza, opracowanych przez Karola Górskiego i ks. Mieczysława Głowackiego, Kraków 1980, Nadbitka z „Naszej Przeszłości” T. 54, 1980. Zmieniono w niewielkim stopniu formy gramatyczne, składnię i uwspółcześniono niektóre słowa. Wybór i opracowanie – Małgorzata Sojka

„Trzeźwością pokonywać kryzys” – takie jest hasło 54. Tygodnia Modlitw o Trzeźwość Narodu, jak i całego roku pracy w Apostolstwie Trzeźwości i Osób Uzależnionych. Nie przypadkowo ten temat został wybrany, bowiem w czasie obecnego kryzysu obserwujemy pogłębianie się problemów alkoholowych i innych uzależnień. Stale wzrasta i tak bardzo wysoka sprzedaż alkoholu. Wielu próbuje złagodzić swój lęk o zdrowie, o życie właśnie za pomocą napojów alkoholowych. Jest to przyczyna ogromnej liczby chorób, przedwczesnych zgonów, problemów finansowych i tragedii rodzinnych. Dlatego tak istotne jest uświadomienie Polakom, że bez trzeźwości nie jesteśmy w stanie pokonać żadnego kryzysu. Trzeźwość to podstawa wolnego, dobrego życia. Tydzień Modlitw jest dla nas wspaniałą okazją, aby przez modlitwę i dobrowolną abstynencję wejść w okres Wielkiego Postu. Niech to będzie dla nas wszystkich czas prawdziwego nawrócenia.

Vademecum Apostoła Trzeźwości 2021 w pdf jest dostępne w zakładce „Materiały do pobrania” na stronie: https://wolnitrzezwi.pl/wydarzenia/apostol-trzezwosci-2021-pdf-101.html Zapraszamy do lektury i korzystania z jego treści w pracy apostolskiej, zwłaszcza podczas 54. Tygodnia Modlitw o Trzeźwość Narodu.

TRZEŹWOŚCIĄ POKONYWAĆ KRYZYS. Z radością informujemy, że ukazało się Vademecum Apostoła Trzeźwości na 2021 "Trzeźwością pokonywać kryzys". Publikacja jest przekazywana do polskich parafii jako pomoc duszpasterska Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwosci i Osób Uzależnionych dla kapłanów w działalności abstynenckiej i trzeźwościowej. Apostoł Trzeźwości stanowi też cenną pomoc dla wszystkich, którzy działają na tym polu w naszej Ojczyźnie.

„Żyć i kochać to jedno, powinno się je nawet określać tym samym słowem” – te słowa zapisała na jednej z luźnych kartek kobieta chora na alzheimera. Jej syn - Flavio Pagano, w książce „To nadal ja. Prawdziwa historia o alzheimerze, miłości i niekończących się chwilach”, tak o tym pisze: „Nie wiem, czy mam się śmiać, czy płakać na myśl, że moja dziewięćdziesięcioletnia matka chora na demencję potrafiła lepiej wyjaśnić nam, czym jest życie niż jakakolwiek zdrowa (uznana za nieotępiałą) osoba”. Książka Flavia Pagano pomaga nie tylko osobom, które na co dzień opiekują się chorymi na demencję, ale potrafi również wstrząsnąć tymi, którym trudno w starszym, chorym człowieku zobaczyć kogoś, od kogo można się wiele nauczyć F. Pagano „To nadal ja”, Edycja Świętego Pawła, 2019.