Katarzyna Jagiellonka (1526-1583) – królewna polska, córka Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, mając 36 lat wyszła za mąż za księcia Finlandii Jana Wazę, brata króla szwedzkiego Eryka XIV. Wkrótce mąż Katarzyny został oskarżony przez swojego brata o zdradę i oblężony przez wojska szwedzkie w ówczesnej stolicy Finlandii, Turku. Po poddaniu miasta Jana wraz z żoną przewieziono do Szwecji. Król Eryk zaproponował Katarzynie powrót do Polski albo zamieszkanie w dobrach ziemskich na Wyspach Alandzkich. Ona jednak postanowiła pozostać z mężem. Gdy król próbował ją przekonać, aby tego nie czyniła, ta zdjęła z ręki pierścień ślubny i podała go królowi, aby przeczytał wyryty na nim napis. Na obrączce znajdowały się dwa słowa: „Sola mors” – Tylko śmierć. Jana i Katarzynę uwięziono w warownym zamku Gripsholm. W więzieniu Katarzyna urodziła najpierw wkrótce zmarłą córkę Izabelę, a w 1566 r. syna Zygmunta, późniejszego króla Szwecji i Polski. W trudnych warunkach wykazała niezwykły hart ducha. Małżonkowie odzyskali wolność w 1568 roku, a w 1569 r. zostali koronowani na króla i królową Szwecji. Katarzyna wychowała swojego syna w religii katolickiej. Starała się też łagodzić spory powstające między Szwecją a Polską.

19 października. Dzisiaj obchodzimy Dzień Kapłanów Niezłomnych. To ci, których komunistom nie udało się złamać moralnie, duchowo. Do końca pozostali wierni Prawdzie Chrystusowej, Kościołowi i Ojczyźnie. Właśnie dziś mija 37 rocznica męczeńskiej śmierci bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Jego ostatnie przesłanie to słowa: „Módlmy się, abyśmy byli wolni od lęku, zastraszenia, ale nade wszystko od żądzy odwetu i przemocy”. Dokładnie 7 lat od śmierci bł. ks. Jerzego zmarł inny wybitny kapłan – ks. Jan Zieja (1897-1991). Był kapelanem w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Brał udział w kampanii wrześniowej. Od 1941 r. pełnił obowiązki kapelana Komendy Głównej Armii Krajowej oraz Batalionów Chłopskich; w 1942 r. został naczelnym kapelanem Szarych Szeregów. Brał udział w Powstaniu Warszawskim. W okresie PRL zaangażowany był w działalność opozycyjną. Przez całe swoje długie i trudne życie zawsze odważnie świadczył o prawdzie. Dobrze, że o tym odważnym, niezłomnym kapłanie powstał ostatnio film w reżyserii Roberta Glińskiego. Film, który przypomni tę niezwykłą postać także młodszemu pokoleniu. Warto podkreślić, że ks. Jan Zieja napisał wiele artykułów i książek. Był także autorem tłumaczeń z literatury obcej. W 1981 r. ukazała się przełożona przez niego na język polski książka szwedzkiego dyplomaty, Daga Hammarskjolda "Drogowskazy". Jako ciekawostkę można podać fakt, iż w jego twórczości znajduje się też hymn trzeźwej młodzieży, śpiewany na melodię „Jeszcze Polska nie zginęła”: Wódki nigdy nie pijemy Wolim czystą wodę Swej Ojczyźnie oddajemy Trzeźwe siły młode   Marsz, marsz młodzieży Niech każdy z nas bieży Pod sztandar trzeźwości Znak naszej wolności   Wesołości nie szukamy W szklankach i kieliszkach Bo jej zawsze dosyć mamy W młodych serc ogniskach   Marsz, marsz drużyno Ku cnoty wyżynom Sztandary trzeźwości Są strażą wolności.   Te piękne słowa hymnu ułożone przez ks. Jana Zieję stanowią świadectwo jego zrozumienia znaczenia trzeźwościowego wychowania młodego pokolenia dla wolności Ojczyzny.  

W życiu codziennym często spotykamy się z lekceważeniem problemu uzależnień. Nawet to od alkoholu traktowane jest nie do końca serio. Słyszy się czasami, że alkoholik może w każdej chwili przestać pić, jeśli tylko będzie chciał. A i potem, gdy ma za sobą dłuższy okres niepicia, „mały kieliszeczek wódki z pewnością mu nie zaszkodzi”. Te obiegowe opinie funkcjonujące w różnych środowiskach są bardzo szkodliwe. Przede wszystkim nijak się mają do aktualnej wiedzy i utrwalają w społeczeństwie zgubną postawę bagatelizowania problemu. Dodajmy – śmiertelnie poważnego problemu. J. Wojteczek (zdrowie.pap.pl) podkreśla, że uzależnienia nie da się wyleczyć. Jeśli raz się uzależnimy, pozostajemy uzależnieni na zawsze. Dzięki terapii można jednak nauczyć się żyć z tą chorobą w taki sposób, by substancja psychoaktywna czy zachowanie nie dezorganizowały nam życia. Dlaczego tak się dzieje? Otóż substancja psychoaktywna (np. alkohol, narkotyk itp.) czy zachowanie (np. patologiczny hazard czy obsesyjne uprawianie sportu) zmienia sposób działania neuroprzekaźnika – dopaminy, co ma z kolei wpływ na dwa główne układy w mózgu zarządzające zarówno motywacją, jak i kontrolą pragnień. - Ta modulacja jest trwała. Kiedy raz zajdzie, już nie mija. W związku z tym proces terapii tylko i wyłącznie uczy osobę chorą funkcjonować z tą modulacją do końca życia. Taka osoba, u której stwierdzamy uzależnienie, będzie uzależniona do końca życia – wyjaśnia psychoterapeuta, specjalista terapii uzależnień P. Walendziak. W jednym z wywiadów Rafał Porzeziński, dziennikarz, trener terapii uzależnień mówi, że „uzależnienie jest chorobą postępującą cicho, podstępną i niekiedy także śmiertelną”. Sam był kiedyś uzależniony od hazardu, który – jak mówi – zabrał mu „kawał życia, zburzył wiele dobrych relacji i skupił całą młodość na kombinowaniu pieniędzy, aby grać, grać i grać”. Zwraca też uwagę na to, że chociaż alkoholizm i narkomania to nadal główne uzależnienia, jednak do nich dochodzi wiele nowych. „Ludzie dzisiaj są uzależnieni od pracy i harują po kilkanaście godzin dziennie. Pracoholizm jest pierwszym nałogiem zastępczym dla osób wychodzących z hazardu – wiadomo, zazwyczaj muszą oni spłacać długi. Kolejna rzecz to smartfonoholizm. Każdy może to zaobserwować w kawiarniach, gdzie para na randce wysyła sobie memy zamiast patrzeć sobie głęboko w oczy. Wnuki u dziadków pierwsze, co robią, to szukają ładowarek. Nie zrobiłem jeszcze odcinka o tym, ale to dlatego, że nie znalazłem osoby, która wyszłaby z uzależnienia od smartfona. Przewija się też temat przemocy. Niestety, często jest to wynoszone z dysfunkcyjnych rodzin, a jeżeli osoba tam była ofiarą, to szuka związku, w którym dalej będzie mogła nią być”. Świadomość, że każdy nałóg jest chorobą prowadzącą do potencjalnej śmierci, chorobą, której nie da się wyleczyć, powinna motywować wszystkich do szczególnej troski, aby chronić dzieci i młodzież przed uzależnieniami. Powinna motywować także do szczególnej wrażliwości na osoby wychodzące z nałogu, aby wzmacniać w nich decyzję o koniecznej abstynencji od substancji psychoaktywnych czy od zachowań. Organizacja różnych sfer naszego życia społecznego powinna uwzględniać szczególne potrzeby takich właśnie osób, aby miały one zapewnione bezpieczeństwo życia, tak potrzebny komfort w postaci braku promocji np. alkoholu w przestrzeni publicznej. Źródła: https://zdrowie.pap.pl/uzaleznienia/na-czym-polega-uzaleznienie https://bialykruk.pl/wydarzenia/nalog-jest-choroba-smiertelna Artykuł powstał w ramach Projektu WIEDZA – WYBÓR – WOLNOŚĆ realizowanego przez Fundację "Signum Magnum". Dofinansowano ze środków Fundacji ORLEN.

Długo oczekiwana beatyfikacja kard. Stefana Wyszyńskiego, jaka miała miejsce 12 września br., została przyjęta z wielką radością przez wierzących Polaków. Dla wielu bowiem jest on nadal autorytetem, a przede wszystkim ojcem duchowym, którego nauczanie pragną wcielać w swoje chrześcijańskie życie. Swojego szczególnego patrona zyskała również rzesza tych, którzy z oddaniem służą sprawie trzeźwości w naszej Ojczyźnie

Apel Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych na sierpień – miesiąc abstynencji 2021 Do odczytania w XVIII Niedzielę Zwykłą, 1 sierpnia 2021 r.

W sobotę 19 czerwca br. rozpoczęła się doroczna pielgrzymka Apostolstwa Trzeźwości na Jasną Górę pod hasłem: „Eucharystia uzdrawia i wyzwala”. Pielgrzymi modlili się w intencji trzeźwości i odnowy moralnej polskiego narodu. Za przygotowanie Pielgrzymki i opiekę nad sztandarem AT odpowiedzialny był ks. Tomasz Wilga, diecezjalny duszpasterz trzeźwości diecezji łomżyńskiej. Razem ze wspólnotami z parafii Śniadowo, zespołem dzieci z Domu Kultury w Śniadowie i innymi grupami z diecezji przygotował piękną oprawę słowno-muzyczną Pielgrzymki. Recepcję prowadziło duszpasterstwo trzeźwości diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Pierwsza część sobotniego spotkania odbyła się na Wałach Jasnogórskich. O godz. 15-ej o. Jan Seremak, michalita z Miejsca Piastowego, poprowadził Koronkę do Miłosierdzia Bożego z rozważaniami. Po modlitwie słowo do Pielgrzymów wygłosił Bp Tadeusz Bronakowski, Przewodniczący Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych. Następnie o. Oskar Puszkiewicz, franciszkanin, przedstawił poszczególne grupy pielgrzymów, którzy przyjechali ze swoimi duszpasterzami trzeźwości. Najliczniejsze grupy przybyły z diecezji łomżyńskiej, zielonogórsko-gorzowskiej, tarnowskiej, bielsko-żywieckiej, gdańskiej. Jak co roku przybyła również wspólnota KWC z Dębicy z siostrą Justyną Papież i wspólnota Dziecięcej Krucjaty i Zespół Gloria z Miejsca Piastowego z ks. Janem Seremakiem. Po przywitaniu nadszedł czas przedstawiania się różnych grup, świadectw, wspólnego śpiewu. Swoje świadectwo powiedzieli między innymi dwaj członkowie Męskiej Grupy Różańcowej „Nazaret” z Ostrołęki. W ich życiu modlitwa różańcowa jest ogromną pomocą w rozwoju duchowym, w tym w zachowaniu cnoty trzeźwości. Uczestnicy Pielgrzymki wysłuchali dwóch konferencji. Adwokat Jerzy Kwaśniewski w swojej prelekcji „Prawo w służbie dobra” powiedział między innymi, że problem przemocy domowej musimy rozwiązać własnymi metodami, a nie kopiować rozwiązania np. z Francji czy krajów skandynawskich, w których wskaźniki przemocy są o wiele większe. Konwencja Stambulska jest całkowicie błędną diagnozą. Najważniejsze źródło przemocy w Polsce to alkohol, a nie jak głosi Konwencja różnica między kobietą a mężczyzną czy tradycyjna rodzina. Wskazał też na to, że w naszej Ojczyźnie problemy alkoholowe nie są skutecznie rozwiązywane, między innymi z powodu przestarzałej ustawy o przeciwdziałaniu problemom alkoholowym. Tematem kolejnej konferencji była prawda, że Eucharystia uzdrawia i wyzwala. Wygłosił ją ks. prof. Tadeusz Guz. Podkreślił w niej szczególny obowiązek wierzących troski, aby wiara w Jezusa Chrystusa realnie obecnego w Eucharystii, stale się pogłębiała. Aby także nikt z wierzących na skutek zewnętrznych rozporządzeń nie był pozbawiony możliwości korzystania z sakramentów świętych, które prowadzą nas do życia wiecznego w niebie. O godz. 18-ej rozpoczęła się Msza święta pod przewodnictwem Bpa Tadeusza Bronakowskiego. A swojej homilii powiedział między innymi: „Jesteśmy tutaj, bo nie godzimy się na niewolę spowodowaną przez pijaństwo i alkoholizm, przez narkomanię i nikotynizm, przez zniewolenie hazardem, Internetem i wieloma innymi substancjami czy jakimkolwiek szkodliwym zachowaniem. Nie godzimy się i dlatego podejmujemy, często od wielu, wielu lat, różne działania krzewiące trzeźwość w narodzie. Staramy się być przykładem i wsparciem dla innych praktykując abstynencję, zachowując trzeźwość. Jesteśmy głęboko przekonani, że „istnieje szansa, że zwycięży wolność”. Wierzymy, że to zwycięstwo jest w pełni możliwe, bo podejmując walkę o trzeźwość naszego narodu odwołujemy się do wiary w Boga i szukamy mocy u Tej, która jest nam dana ku obronie”. Bp Tadeusz poprowadził także Apel Jasnogórski, po którym pielgrzymi zgromadzili się w jasnogórskiej Bazylice, aby przed Najświętszym Sakramentem modlić się o trzeźwość osobistą, trzeźwość w rodzinach i w całym naszym narodzie. Adorację poprowadziło Bractwo Trzeźwości z Łomży. W niedzielę o 7.30 pielgrzymi zgromadzili się na Wałach Jasnogórskich, aby odprawić Drogę Krzyżową. Rozważania w oparciu o myśli Sługi Bożego Kard. Stefana Wyszyńskiego przygotował ks. Tomasz Wilga. 40. Ogólnopolską Pielgrzymkę zakończyła Msza św. w Kaplicy Cudownego Obrazu. Bp Tadeusz w homilii powiedział: „Dzisiaj, u stóp Jasnogórskiej Pani prosimy o to, aby w całej naszej ojczyźnie, we wszystkich naszych rodzinach, zwłaszcza tych doświadczanych przez nałogi, na nowo rozgorzało pragnienie poszukiwania prawdy o Chrystusie, pragnienie poznania Chrystusa, pokochania Go i życia zgodnie z Dobrą Nowiną, którą On nam przyniósł. Prosimy, aby nikt nie opuścił łodzi, w której z Apostołami płynie Chrystus. Nikt nie pogrążył się w odmętach wzburzonego morza”. Na zakończenie Mszy św. odmówiono Akt oddania Apostolstwa Trzeźwości w Polsce Jasnogórskiej Pani.