Na stronie PAP poświęconej zdrowiu ukazał się ciekawy wywiad Beaty Igielskiej z Magdaleną Cedzyńską, psycholog, psychoterapeutą, kierowniczką Poradni Pomocy Palącym, Narodowy Instytut Onkologii w Warszawie, na temat alternatywnych produktów tytoniowych.Oto jego fragment:

Sierpniowe dni w historii naszej Ojczyzny niejednokrotnie zmieniły jej bieg. Walka o wolność, poświęcenie polskich bohaterów, nadzieja na odnowę, jak również wielka radość z odniesionych zwycięstw – składają się na szczególną atmosferę tego miesiąca. Dominuje w niej troska o losy narodu. Troska, którą Polacy przyzwyczaili się składać w dłonie Maryi, swojej Królowej. Te dwie piękne cechy Polaków – miłość Ojczyzny i miłość Matki Bożej, były i są nadal źródłem wielu potrzebnych inicjatyw budujących naszą jedność, pomagających nam trwać w wierze. Dlatego sierpień przeżywamy jako miesiąc dobrowolnej rezygnacji z alkoholu z motywów patriotycznych i religijnych. Zachęca do tego Episkopat Polski od 1984 roku.

Plakat A4 na sierpień - miesiac abstynencji 2023 znajduje się w zakładce "Materiały do pobrania".

W dniach od 17 do 18 czerwca na Jasnej Górze trwało modlitewne spotkanie apostołów trzeźwości z całej Polski. Przewodniczył mu bp Tadeusz Bronakowski, Przewodniczący Zespołu KEP ds. ATiOU. Pielgrzymi modlili się w intencji trzeźwości i odnowy moralnej naszego narodu.

Niby tylko godzina jazdy pociągiem, a człowiek może się wiele nauczyć.

Biblia stwierdza, że wino – jedyny znany w starożytnych czasach napój alkoholowy – jest darem od Boga, bo „rozwesela serce człowieka” (Ps 104,15). Z drugiej strony Pismo Święte ukazuje abstynencję jako drogę prorocką dla tych, którzy w szczególny sposób chcą świadczyć o miłości do Boga i bliźniego (por. Lb 6,3; Sdz 13,4).

Świadectwo ukazało się w „Apostole Trzeźwości. Vademecum 2023”.

Huambo, Angola - luty 1993 rok. Po 55 dniach intensywnych walk, partyzanci z UNITA opanowują miasto Huambo. W międzyczasie straciłyśmy nasz dom regularnie ostrzeliwany w czasie bitew. Mieszkamy w pozostawionym przez jedno małżeństwo mieszkaniu w innej, spokojniejszej części miasta. Siostra Oneide, Brazylijka z mojej wspólnoty, przywozi wiadomość, że niedaleko miasta w Instytucie Weterynarii, uciekające wojska rządowe zostawiły swoich rannych żołnierzy na pastwę losu. Wielu z nich nie przeżyło, a pozostali bez lekarstw i jedzenia nie mają  szansy na przeżycie.