Wiersz Maxa Jakoba (1876-1944). Jakob był francuskim poetą, malarzem, pisarzem i krytykiem pochodzenia żydowskiego. W wieku 38 lat nawrócił się z judaizmu na wiarę katolicką, z powodu – jak sam twierdził – widzenia, w którym rozmawiał z Jezusem. Nie rozstawał się z Pismem świętym widząc w nim wielkość i piękno przewyższające wszelką ludzką twórczość. Zginął z rąk hitlerowców.

- Idź w stronę wałów,
wałów, na które wszyscy poszli.
Weź ze sobą czyste chusty,
Chusty z najcieńszego płótna –
Rzekł anioł świętej Weronice.

- Cóż ja mam robić na tych wałach,
wałach, na które wszyscy poszli,
po cóż mi brać najcieńsze chusty?

- Zobaczysz na śmierć skazanego,
Skazańca prowadzonego:
będzie miał drzewo Sprawiedliwości na barkach.
Dwaj inni, obok Niego,
z szubienicami na barkach
przeciskać się będą w tłumie.
Z tych trzech niewinny jest jeden,
przyszedł na ziemię was odkupić,
przyszedł od śmierci was wybawić.

- Jakże ja poznam, który jest Barankiem?
- Po koronie na czole Jego.
- Tak, tak, poznam Go po koronie,
obetrę Mu krew z twarzy
i pył zetrę z Jego stóp
nową chustą i fartuchem.

- Bądź odważna, bo Go strzegą
dwaj żołnierze i kat jeden.
Schowaj potem dobrze chustę
naznaczoną Jego krwią,
trzymaj ją w chwili skonania,
a w niebie oddaj świętemu Piotrowi.