Ks. Karol Antoniewicz, jezuita, zmarł w wieku 45 lat podczas epidemii cholery w Wielkopolsce w 1852 roku. Do końca pomagał chorym, udzielał sakramentów. Jego życie naznaczone było dramatycznymi przeżyciami i wielkim cierpieniem. Przed wstąpieniem do zakonu pochował pięcioro dzieci i żonę. Ten z wykształcenia prawnik miał wielki talent literacki. Pisał opowiadania, listy i poezje. Jest autorem popularnych pieśni religijnych: Biedny, kto Ciebie; Chwalcie, łąki umajone; Do Betlejemu pełni radości; Nazareński śliczny kwiecie; Nie opuszczaj nas; O, Józefie uwielbiony; O Maryjo, przyjm w ofierze; Panie, w ofierze Tobie dzisiaj składam i wielu innych.

A oto jego wiersz – testament:

Za wszystko dobro z Bożej ręki wzięte,

Za skarby wiary, za pociechy święte,

Za trudy pracy i trudów owoce,

Za chwile siły i długie niemoce,

Za spokój, walki, zdrowie i choroby,

Za uśmiech szczęścia i za łzy żałoby

I za krzyż ciężki na barki złożony -

Niech będzie Jezus Chrystus pochwalony.