W apoftegmatach Ojców Pustyni można przeczytać wspaniałą przypowieść o tym, że nie nigdy nie wolno żałować swego daru.
Otóż pewien ojciec wyruszył do miasta, aby sprzedać to, co wyrabiał. Po drodze spotkał ubogiego, który nie miał odzienia. Wtedy zdjęty litością podarował mu własną tunikę.
Nędzarz ucieszył się z daru. Kiedy jednak odszedł, sprzedał tunikę. Starzec dowiedział o tym i zmartwiony zaczął żałować, że dał mu ubranie. Tej samej nocy we śnie zobaczył Chrystusa ubranego w tę samą tunikę.
Chrystus powiedział mu:
- Nie martw się: noszę przecież to, co Mi dałeś.